Soms trots op het in actie komen.
Als het je lukt iets voor elkaar te krijgen.
Of soms juist trots als het me lukt om alles even de boel te laten.
Doortastendheid is een kracht. Doorzetten in wat ik me wens.
Trots als ik wel even gesport heb tussendoor voor het weer opbouwen van mijn kracht na zwangerschap. Mijn relaties met aandacht onderhoud naast het vragende moederzijn.
Daarentegen in de fase waarin ik leef, moederzijn in een jong gezin, loslaten van dit soort focus op behalen van-voldoen aan.
Dan de trots van niet doen.
Blijven in hier, nu dit en niets meer of anders.
Ja, dan weer even afvragen, zoeken waar de gezonde, duurzame balans is.
Trots als ik deze weet te behouden.
Of trots als het me lukt te accepteren dat ik weer even te veel of te weinig had aangepakt.
Omdat beide helpend is in het leven.
Voel jij je trots op jezelf?
Herken je de wisseling in wel aanpakken en loslaten als wenselijk?