Vandaag moest ik lachen. Tja we kunnen alleen acceptatie beoefenen als er ook iets ongewenst is.
Bizar vind ik toch wel. Soms heb je dagen dat er grootse tranen zijn. "Ik trek dit niet" is de strekking.
"Hoezo ga ik zo diep, ik weet toch dat ik bla bla bla".
Vriendin bellen, uithuilen bij m'n vent.
Gelukkig, fijn, deze dagen komen bij mij voor in een goede balans van "I can do this, tevredenheid".
Vandaag snapte ik het weer opnieuw. Deze dagen zullen er zijn, blijven. Momentjes op zijn minst.
Want is dat nou net wat het betekent "aanvaarding van het lijden".
ACT in het dagelijks leven.
Je bereikt het niet, we kunnen oefenen van onze flexibiliteit.
Ok. Goed dan!