Mijn waarheid, de waarheid?

Ik denk dat het zo zit. Ik denk dat het zo het beste is.

Lukt het mij om me met name met mezelf te bemoeien?

De ander zijn/haar eigen keuzes te laten maken. De ander zelf verantwoordelijk te laten zijn?

Ik kan mezelf uitnodigen tot meedenken en vragen; "is mijn hulp/mijn visie gewenst?"

Of door mijn bemoeizucht heen te ademen.